Witam
Kolejne dzieło w reżyserii Umberto Lenzi.
Jednym z ostatnich horrorów w karierze reżysera jest pochodzący z 1989 roku „Nightmare Beach” („Welcome to Spring Break”).
Za scenariusz odpowiadał reżyser Lenzi oraz Vittorio Rambaldi. Obaj rok wcześniej pracowali wspólnie przy filmie „Rage - Furia primitiva” („Primal Rage”), który reżyserował Rambaldi, a Lenzi był autorem scenariusza. Fabuła nie jest zbyt skomplikowana., jednak wciąga od samego początku. W filmie cały czas coś się dzieje. Poza ciągłymi podrywami młodzieży, jest konflikt policji z gangiem motocyklowym oraz seryjny morderca grasujący w miasteczku. Nie ma miejsca na nudę. Chociaż trzeba przyznać, że brak jest klimatu grozy, który pojawia się tylko momentami. Całość niestety psują szaleństwa młodzieży, która w końcu po to zjechała tłumnie na plażę. Zbyt często rozładowują rosnące napięcie.
Na krześle elektrycznym zostaje zgładzony Diablo - szef gangu motocyklowego. Był oskarżony o zamordowanie dziewczyny. Przed śmiercią wykrzykuje, że jest niewinny i poprzysięga zemstę. Następnego dnia ktoś wykrada zwłoki Diablo z grobu. Rozpoczyna się seria morderstw dokonywanych poprzez porażenie prądem. Policja jest bezradna, a swoje własne śledztwo prowadzi Skip, którego kolega jest jedną z pierwszych ofiar mordercy. Pomaga mu siostra zamordowanej przez Diablo dziewczyny. Beztrosko bawiąca się młodzież jest bardzo łatwym celem dla zabójcy.
Jeśli chodzi o obsadę to Lenzi postawił na aktorów z niewielkim doświadczeniem. Mało który z nich zrobił jakąś karierę w filmie. W większości aktorzy, którzy pojawili się w filmie zagrali jedną lub dwie w życiu. Często tą pierwszą był wspomniany wcześniej „Rage - Furia primitiva” z 1988 roku. Wielu aktorów zagrało w obu tych produkcjach. Główną rolę żeńską zagrała na szczęście aktorka utalentowana, której udało się zrobić karierę. Jako Gail pojawiła się Sarah Buxton. Wystąpiła w ponad 50-ciu produkcjach. Oczywiście rok wcześniej zagrała we wspomnianym „Rage - Furia primitiva”. Z kolei dla odtwórczyni roli Triny, czyli amerykańskiej aktorki Yamilet Hidalgo był to filmowy debiut. Niestety jej kariera zakończyła się na zaledwie czterech filmach.
Główną rolę męską zagrał aktor dla którego był to ostatni występ w filmie. Nicolas De Toth również zagrał tylko w czterech produkcjach. On jednak nie rozstał się z filmem. Nadal rozwija swoją karierę jako montażysta. Najbardziej doświadczonym aktorem w „Nightmare Beach” był John Saxon. Amerykański aktor wcielił się w postać Strychera. Znakomicie znany fanom horrorów. Wielokrotnie występował też w filmach giallo. Na blogu pojawia się po raz czwarty.
Za zdjęcia również odpowiadał mało znany artysta. Antonio Climati urodził się 14 listopada 1931 roku w Rzymie. W swojej karierze pracował przede wszystkim przy filmach dokumentalnych. Opisywany „Nightmare Beach” jest ostatnim w jego trwającej prawie trzydzieści lat karierze. Zdjęcia powstały na Florydzie w Fort Lauderdale oraz North Miami Beach. Jeśli chodzi o muzykę to odpowiedzialny był za nią Claudio Simonetti. Lider włoskiego zespołu rockowego Goblin należy do czołowych twórców muzyki filmów giallo. Na ścieżce dźwiękowej do „Nightmare Beach” pojawia się wiele bardzo dobrych utworów rockowych idealnie pasujących do klimatu filmu.
Film zawiera elementy zarówno giallo jak i slashera. Kręcony w USA w dużej mierze przypomina klimatem tamtejsze slashery. Myślę, że gdyby nakręcono go we Włoszech filmowi wyszło by to tylko na dobre. Podobnie jak było z „La sindrome di Stendhal” Dario Argento, który także miał być pierwotnie kręcony w USA. Film niestety zbyt słabo trzyma w napięciu, które jest ciągle rozładowywane przez bawiącą się młodzież. Dosyć łatwo również rozwiązać zagadkę morderstw. Same morderstwa nie są krwawe, a w większości dokonywane przez porażenie. Mimo to film ogląda się przyjemnie. Myślę, że zarówno fani giallo jak i slashera chętnie go zobaczą.
Kolejne dzieło w reżyserii Umberto Lenzi.
Jednym z ostatnich horrorów w karierze reżysera jest pochodzący z 1989 roku „Nightmare Beach” („Welcome to Spring Break”).
Na krześle elektrycznym zostaje zgładzony Diablo - szef gangu motocyklowego. Był oskarżony o zamordowanie dziewczyny. Przed śmiercią wykrzykuje, że jest niewinny i poprzysięga zemstę. Następnego dnia ktoś wykrada zwłoki Diablo z grobu. Rozpoczyna się seria morderstw dokonywanych poprzez porażenie prądem. Policja jest bezradna, a swoje własne śledztwo prowadzi Skip, którego kolega jest jedną z pierwszych ofiar mordercy. Pomaga mu siostra zamordowanej przez Diablo dziewczyny. Beztrosko bawiąca się młodzież jest bardzo łatwym celem dla zabójcy.
Główną rolę męską zagrał aktor dla którego był to ostatni występ w filmie. Nicolas De Toth również zagrał tylko w czterech produkcjach. On jednak nie rozstał się z filmem. Nadal rozwija swoją karierę jako montażysta. Najbardziej doświadczonym aktorem w „Nightmare Beach” był John Saxon. Amerykański aktor wcielił się w postać Strychera. Znakomicie znany fanom horrorów. Wielokrotnie występował też w filmach giallo. Na blogu pojawia się po raz czwarty.
Za zdjęcia również odpowiadał mało znany artysta. Antonio Climati urodził się 14 listopada 1931 roku w Rzymie. W swojej karierze pracował przede wszystkim przy filmach dokumentalnych. Opisywany „Nightmare Beach” jest ostatnim w jego trwającej prawie trzydzieści lat karierze. Zdjęcia powstały na Florydzie w Fort Lauderdale oraz North Miami Beach. Jeśli chodzi o muzykę to odpowiedzialny był za nią Claudio Simonetti. Lider włoskiego zespołu rockowego Goblin należy do czołowych twórców muzyki filmów giallo. Na ścieżce dźwiękowej do „Nightmare Beach” pojawia się wiele bardzo dobrych utworów rockowych idealnie pasujących do klimatu filmu.
Film zawiera elementy zarówno giallo jak i slashera. Kręcony w USA w dużej mierze przypomina klimatem tamtejsze slashery. Myślę, że gdyby nakręcono go we Włoszech filmowi wyszło by to tylko na dobre. Podobnie jak było z „La sindrome di Stendhal” Dario Argento, który także miał być pierwotnie kręcony w USA. Film niestety zbyt słabo trzyma w napięciu, które jest ciągle rozładowywane przez bawiącą się młodzież. Dosyć łatwo również rozwiązać zagadkę morderstw. Same morderstwa nie są krwawe, a w większości dokonywane przez porażenie. Mimo to film ogląda się przyjemnie. Myślę, że zarówno fani giallo jak i slashera chętnie go zobaczą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz