Solamente nero - The Bloodstained Shadow

Witam

Dzisiaj znowu przedstawiam debiutanta - Antonio Bido

Drugim filmem w karierze reżysera jest horror „Solamente nero” („The Bloodstained Shadow”) z 1978 roku.

Antonio Bido urodził się w 1949 roku w Villa del Conte. W swojej karierze nakręcił dotychczas siedem filmów. Do pięciu z nich napisał scenariusz. Początki jego kariery to praca jako asystent reżysera Giuseppe Ferrara. W pierwszej połowie lat 70-tych pracował również nad filmami dokumentalnymi dla wojska, a przede wszystkim dla Sił Powietrznych i Marynarki Wojennej. Swoje pierwsze filmy nakręcił jeszcze w trakcie studiów. Jeśli chodzi o pracę zawodową to jego debiutem był thriller „Il gatto dagli occhi di giada” („The Cat's Victims”) z 1977 roku. Drugim jego filmem był opisywany „Solamente nero” z roku 1978. Za scenariusz odpowiada tutaj Bido, Domenico Malan i Marisa Andalò. Z całej trójki zaistniał w filmie tylko Bido. Marisa Andalò jest żoną reżysera i niejednokrotnie pomaga mu w pracy. Zdjęcia kręcono w Rzymie, Wenecji oraz na wyspach Murano. Antonio Bido pojawił się w filmie również jako aktor w malutkiej rólce.

Profesor uniwersytetu Stefano przybywa do swojego brata Don Paolo, który jest księdzem na wyspie w pobliżu Wenecji. Już pierwszej nocy po przyjeździe dochodzi w miasteczku do morderstwa. Świadkiem jest Don Paolo, ale w obfitych strugach deszczu nie jest w stanie rozpoznać zabójcy. Od tej chwili ksiądz dostaje anonimy z pogróżkami. Pomoc w rozwiązaniu sprawy ofiaruje mu Stefano wraz z poznaną w czasie podróży Sandrą. Tymczasem w miasteczku dochodzi do kolejnego morderstwa...

Antonio Bido stworzył naprawdę ciekawy film giallo. „Solamente nero” jest mniej znanym filmem gatunku, podobnie jak sam reżyser. Jednak film zasługuje na dużo uwagi. Bardzo wciągająca fabuła już od pierwszej sceny zwiastuje bardzo ciekawy seans. Film otwiera scena morderstwa dziewczyny, jednak jego rozwiązanie musi poczekać do końca filmu. Ofiar w filmie jest kilka, ale sceny morderstw nie są brutalne. Również tajemniczy morderca w czarnych rękawiczkach zostaje ujawniony w końcowej fazie filmu. Film ogląda się naprawdę przyjemnie. 

Klimat filmu jest bardzo dobry. Gorzej ma się sprawa z obsadą. W zasadzie to obsada pierwszoplanowa wypadła gorzej niż drugoplanowa. Główną rolę żeńską reżyser powierzył włoskiej aktorce Stefanii Casini, która rok wcześniej zagrała w znakomitym horrorze Dario Argento „Suspiria”. Zagrała dobrze, ale jednak lepiej od niej wypadła grająca postać pani Nardi Francuzka Juliette Mayniel. Ten występ był w zasadzie zwieńczeniem jej aktorskiej kariery. Była to jej ostatnia duża rola.

Podobnie sprawa wygląda w męskiej obsadzie filmu. Główny bohater Stefano D'Archangelo grany przez Lino Capolicchio nie wypadł przekonująco. Czegoś mu brakowało. Jest on bardzo dobrym włoskim aktorem, który niejednokrotnie występował w filmach grozy. Jego rola w „Solamente nero” wyraźnie została przyćmiona przez występ Craiga Hilla. Amerykański aktor zagrał rolę Don Paolo i wyróżnił się na tle bezbarwnej postaci Stefano. 

Pod względem audiowizualnym film prezentuje się bardzo dobrze. Zdjęcia to zasługa doświadczonego Włocha Mario Vulpiani. Świetnie uchwycone mroczne sceny w wąskich uliczkach Wenecji. Zdjęcia budują bardzo ciekawy klimat. Nastrój grozy idealnie potęguje muzyka. Jest ona dziełem genialnego włoskiego kompozytora jakim jest Stelvio Cipriani. Kolejny raz pojawia się on na blogu i za każdym razem jego muzyka jest bardzo ważnym elementem filmu. Ciągła atmosfera grozy towarzysząca bohaterom potęgowana jest przez świetnie skomponowaną muzykę.

Film „Solamente nero” jak wiele z gatunku giallo jest mało znanym dziełem. Jednak tak jak w wielu podobnych przypadkach zasługuje na swoje miejsce w świecie kina grozy. Słabszym elementem jest gra aktorska, ale wszelkie niedociągnięcia nagrodzone zostały pięknymi zdjęciami i bardzo klimatyczną muzyką. Scenariusz, który wciąga od samego początku i ciągła napięta akcja nie pozwalają się nudzić. Wszystko to składa się na bardzo dobre dzieło, które spodoba się nie tylko fanom giallo.