czwartek, 8 listopada 2018

Autostop rosso sangue - Hitch Hike - Autostop

Witam
Pasquale Festa Campanile debiutuje na blogu.


W 1977 wyreżyserował on thriller „Autostop rosso sangue” („Hitch Hike”, „Autostop”).




Włoski scenarzysta i reżyser Pasquale Festa Campanile urodził się 28 lipca 1927 roku w miasteczku Melfi w regionie Basilicata. Po przeprowadzce do Rzymu rozpoczął prace jako dziennikarz i krytyk literacki. Z czasem zaczął pracować przy scenariuszach. W 1957 roku napisał swoją pierwszą powieść zatytułowaną „La nonna Sabella”. Na jej podstawie powstał film, którego reżyserem był Dino Risi. Jego kariera jako scenarzysty bardzo szybko się rozwijała. W roku 1963 zdecydował się zająć reżyserią. Zadebiutował dramatem „Un tentativo sentimentale” wyreżyserowanym wspólnie z Massimo Franciosą, z którym niejednokrotnie współpracował. Kręcił regularnie dzieła aż do roku 1984. Ostatnim jego filmem był kryminał „Uno scandalo perbene” („A Proper Scandal”). Łącznie wyreżyserował 42 filmy oraz napisał niespełna 60 scenariuszy. Znakomity artysta zmarł w Rzymie, 12 lutego 1986 w wieku zaledwie 58 lat.



Premiera filmu miała miejsce 30 września 1977 roku. Scenariusz oparty został na powieści Petera Kane'a „The Violence and the Fury”. Jego autorami są Aldo Crudo, Ottavio Jemma oraz sam Campanile. Kariera Aldo Crudo to zaledwie 18 scenariuszy oraz jeden wyreżyserowany film. Jego filmografia zawiera jednak wiele dzieł grozy oraz kryminałów. Zmarł w 1985 roku przeżywszy 69 lat. Ottavio Jemma to z kolei scenarzysta bardzo często współpracujący z Campanile. W swojej karierze pisał scenariusze do ponad 50 dzieł. Ostatnie jego dzieło pochodzi z 2005 roku. Artysta zmarł 25 grudnia 2015 roku w Rzymie. Fabuła filmu jest bardzo wciągająca a akcja trzyma w ciągłym napięciu. 



Przechodzący kryzys małżeński Eve i Walter wyjechali w podróż do Stanów Zjednoczonych. Po drodze zabierają autostopowicza, który jak się szybko okazuje jest poszukiwanym przez policję złodziejem i mordercą. Grożąc im bronią zmusza do wspólnego wyjazdu do Meksyku. Małżonkowie wiedząc, że po przekroczeniu granicy będą już dla niego zbędni, planują pozbyć się niechcianego gościa. Dodatkową pokusą jest przejęcie jego walizki pełnej skradzionych pieniędzy. W trakcie wspólnej podróży autostopowicz ujawnia swoje chore zapędy...



Akcja filmu opiera się przede wszystkim na trójce bohaterów oraz ich wspólnych relacjach. Wszystkie te trzy role zostały obsadzone i zagrane rewelacyjnie. Jako Eve wystąpiła w filmie francuska aktorka Corinne Cléry. Urodziła się w Paryżu 23 marca 1950 roku jako Corinne Madeleine Picolo. Zadebiutowała jako siedemnastolatka w dramacie „Les poneyttes”, reż. Joël Le Moigné. Po kolejnym jej filmie zyskała sporą sławę. Była to rola z 1975 roku w „Histoire d'O” („Historia O”), reż. Just Jaeckin. Szybko pojawiły się kolejne role. W 1979 roku zagrała w „Moonraker”, reż. Lewis Gilbert. Kolejnej części z serii przygód Agenta 007 Jamesa Bonda, którego zagrał Roger Moore. Jej dotychczasowa kariera zbliżą się do 70 ról. Występowała również na scenach teatralnych.



Jako filmowy mąż Eve wystąpił znakomity Franco Nero. Włoski aktor urodził się 23 listopada 1941 roku w San Prospero Parmense w regionie Emilia-Romagna. Najbardziej doświadczony aktor w filmie swoją karierę rozpoczynał w 1962 roku. W trakcie swojej bardzo długiej kariery wykreował wiele wspaniałych postaci. Ma na koncie wiele nagród i nominacji. Jego filmografia zbliża się do 230 produkcji. Jako Adam wystąpił w filmie inny znakomity aktor David Hess. Urodzony 19 września 1936 roku w Nowym Jorku artysta swoją karierę rozpoczynał jako autor piosenek oraz piosenkarz w drugiej połowie lat 50-tych. Jako aktor zadebiutował w roku 1972 rolą w thrillerze Wesa Cravena „The Last House on the Left” („Ostatni dom po lewej”). Tą rolą udowodnił, że idealnie potrafi wcielić się w zwyrodniałego przestępcę. Kolejną taką rolą był występ w opisywanym „Autostop rosso sangue”. Również spisał się znakomicie. Dziełem Cravena zadebiutował również jako kompozytor ścieżki dźwiękowej. Hess próbował również swoich sił jako reżyser. Występował także w teatrze. Jako aktor wystąpił w niespełna 40-tu filmach. Artysta zmarł na atak serca 7 października 2011 roku w Tiburon w stanie Kalifornia.



Za zdjęcia odpowiadali włoscy artyści Franco Di Giacomo i Giuseppe Ruzzolini. Obaj bardzo utalentowani artyści. Pracowali przy wielu wspaniałych działach. Większą karierę zrobił Di Giacomo, którego filmografia zawiera ponad sto filmów. Pięciokrotnie współpracował z Campanile. Ruzzolini pracował przy trzech jego filmach, a w karierze był autorem zdjęć do 62 filmów. Zdjęcia w filmie są bardzo dobre mimo, że większość akcji rozgrywa się we wnętrzu samochodu. Film kręcony był w Mazzano Romano w regionie Lacjum oraz w L’Aquila w regionie Abruzja. Jeśli chodzi o muzykę to skomponował ją Mistrz Ennio Morricone. Jest to artysta, którego przedstawiać nie trzeba. To kompozytor gwarantujący bardzo klimatyczną muzykę. Nie inaczej jest w tym przypadku. Muzyka jest bardzo ważnym elementem filmu. Kolejna świetna ścieżka dźwiękowa Mistrza.



Pasquale Festa Campanile nakręcił rewelacyjny thriller, który ogląda się z ogromną przyjemnością. W filmie ciągle coś się dzieje. Akcja rozwija się dość szybko. Film zaczyna się spokojnie z humorem. Z czasem jednak zaczyna się robić złowieszczo i brutalnie. Fabuła obfituje w zwroty akcji, a całość zwieńczona jest ciekawym i zaskakującym zakończeniem. Wszystko to zagrane bardzo dobrze i okraszone bardzo klimatyczną muzyką. Akcja wciąga widza od samego początku i trzyma w napięciu do samego końca. Film przypomina znakomite dzieło Mario Bavy „Cani arrabbiati”. Z drugiej strony widać wpływ dzieła Campanile na późniejsze dzieła jakie powstawały zarówno w Europie jak i USA. Film jest obowiązkową pozycją dla fanów dobrego thrillera. 

2 komentarze:

  1. Kino kompletne, 6/6. Jeden z najdzikszych soundtracków Moricone. A Hess, to spalił system przede wszystkim w ,, The Last House at the Edge of the Park'' - tylko tu pokroił dziewicę brzytwą. Ale tak szczerze, to Campanile Bavy nie przeskoczył, choć momentami niewiele brakowało.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Też uważam, że Bava lepszy ale oba filmy to najwyższa półka. Hess świetnie wcielał się w role psycholi. Za każdym razem był genialny.

      Usuń